តាំងេពីយូរលង់មកហើយមនុស្សនិងសត្វតែង តែរស់នៅដោ
យផ្សារភ្ជាប់ជាមូយធម្មជាតិ។ ម៉ោ្លះហើយទំនាក់ទំនងរវាង
មនុស្សនិងសត្វតែងជះឥទ្ឋិពលដល់គ្នាទៅវិញមក។រហួត
មកដល់សព្វថៃ្ងនេះវត្តមានសត្វនៅទីកនែ្លងណាសសមែ្រក
សត្វ រាត្រីចរមានប្រផ្នូលយ៉ាងណានោះក៌នៅតែមានមនុស្ស
ខែ្មរជឿនិងយកចិត្តទុកដាក់ជាពិសេសនៅឡើយ។បន្ទាប់ទៅ
នេះយើងខ្ងុំសួមលើកយកបាតុភួតមួយចំនួនមកបង្ហាញជួន
ដើម្បីជ្រាបនិងទុកជាការយល់ដឺងខ្លះៗ អំពីជំនឿរបស់ខែ្មរពីបុរាណៗ
ជំនឿខែ្មរជាមួយនិងសត្វយំ
ខែ្មរយើងធ្លាប់ជឿថាខែ្លងស្រាកមៀមលលកខោ្មចសុទ្ទសឹងជាអ្នក
បំរើឬជាអ្នកនាំសាររបស់ខោ្មចព្រាយបិសាច។សម្រែកសត្វទាំង
នេះនៅពេលយប់ច្រើនតែធើ្វអោយមនុស្សខ្លាច ជាពិសេសកែ្មង
មានការខ្លាចចំពោះវា គេធ្លាប់ចំណាំថាបើកាលណាខែ្លងស្រាកទំ
យំនៅលើដំបូលផ្ទះណាឬក៌ទំនៅលើមែកឈើជិតផ្ទះណា
មនុស្សក្នុងផ្ទះ នោះនឺងឈឺធ្ងន់ឬនិងមានមនុស្សស្លាប់ផងដែរ
ឈ្លូសចូលស្រុក
ឈ្លូសជាសត្វព្រៃផ្លាងបំផុត។តាមចរិតធម្មជាតិរបស់វាវាខ្លាច
មនុស្សខ្លាចស្រុកភូមិណាស់ហើយ មិនងាយនឺងហាន ដើរមក
កាន់ទីជិតៗលំនៅរបស់មនុស្សឡើយៗប៉ុនែ្តដោយចៃដន្យប្រ
សិនបើរត់ចួលមកក្នុងភូមិទោះរត់កាត់ទទឺងភូមិ ឬបណោ្តយ
ភូមិក្តីទោះរត់់ឆ្លងផុតរួចខ្លួនក្តីទោះត្រូវអ្នកស្រុកវាយសម្លាប់
បានក្តី ចាស់បុរាណតែងតែទស្សន៏ទាយថាស្រុកភូមិនោះនឺង
កើតមានវបត្តិចលាចលភ័យភិតឬមាន ហេតុឧបទ្រព្យចង្រៃ
បែបណាមួយកើតឡើងជាមិនខាន ដូចជាឈ្លោះទាស់ទែង
បែកបាក់សមគី្កគ្នាមាន ភិតភ័យត្រូវឃ្លាតចាកចោល
ស្រុកភូមិឬមានកើតហេតុចង្រៃផេ្សងៗទៀត៕
អំពិលអំពែកចួលផ្ទះ
អំពិលអំពែកជាសត្វដង្កូវម្យ៉ាងមានជាតិហ្វូសហ្វ័រភ្លឺភែ្លកៗនៅ
ត្រង់ពោះរបស់វា។នៅពេសយប់ជាពិសេសនៅរដូវស្សាដែលមាន
ភ្លៀងផ្លាក់ជោកជាំអំពិលអំពែកកើតកូនកើតចៅជាច្រើន។
លុះពេលព្រលប់មកដល់វាហើរ ព្រោងព្រាតបញ្ចោញ
ពន្លឺភ្លិបភែ្លតពាសពេញព្រៃឬពាសពេញភូមិ។សត្វអំពិល
អំពែកចូលចិត្តហើរលេងសប្បាយតាមវាលស្មៅនៅទី
ធ្លាកែ្បរផ្ទះក្នុងភូមិ។ ប្រការដែលគូរអោយកត់សំគាល់គឺ
វាកម្រនឹងហើរចួលមកក្នុងផ្ទះណាស់។ ប៉ុនែ្តជាចៃដន្យ
បើវាហើរចូលក្នុងផ្ទះទោះបីលើឬក្រោយផ្ទះក្តីចាស់
បុរាណទាយថា វានាំយកលាភសក្ការះមកឪ្យម្ចាស់ផ្ទះនោះ។
ជួនកាលអំពិលអំពែកនៅហើរវីវក់ឆ្វែលចុះឆ្វែលឡើង
ក្នុងផ្ទះអស់ពេលយ់ាងយូរ។ជូនកាលវាចូលមកតែមួយ
ភ្លែតក៏ចេញទៅវិញ។ យោលទៅតាមបាតុភូតបែបនេះ
ទំនាយក៏ទាយតាមនោះដែរគឺថា បើវាចូលមកហើរចុះ
ហើរឡើងអស់រយះពេលយួរគេជឿ ថានឹងមានលាភធំ
ណាស់តែបើចូលមកតែមួយ ភ្លែតហើរចេញបាត់ទៅ
វិញទំនាយទាយថាមា នលាភដែរតែមានមន្តិចបន្តួចប៉ុណោ្ណះ។
អ្នកភូមិខ្លះៗនៃខេត្តកំពង់ធំកាលបើឃើញអំពិលអំពែកហើរចូលផ្ទះគេហាមកូនហាមចៅមិបឪ្យចាប់វាលេងឡើយព្រោះគេជឿថា
បើកាលណាវាងាប់ដោយក្មេងចាប់ដៃធ្ងង់ពេក នោះនឹងនាំឪ្យ
មានគ្រោះមហ្តរាយវិញ។ គេបង្កាប់កូនចៅឪ្យសូត្រជាបទស្មើៗថា
អំពិលអំពែកអើយកុំទៅផ្ទះគេគេចាប់គេចងមកផ្ទះ បងបងឪ្យ
កងពាក់បាក់មួយទៅបងឪ្យមួយទៀត យ៉ាងនេះជាដើម។
Showing posts with label មនុស្សនិងសត្វ. Show all posts
Showing posts with label មនុស្សនិងសត្វ. Show all posts
Wednesday, August 20, 2008
Subscribe to:
Posts (Atom)